کـومـه [code:1]
[/code:1] [code:1][/code:1]

کـومـه

<وب نویسه هایی از فرهنگ, سیاست و اجتماع>

خانه    | پست خونه   |   | XML    |



وبلاگ فارسی در سال پنجم

امروز روز تولد اولین صفحه وبلاگ فارسی است. به لطف اعجوبه ارتباطات در این قرن، فکر نمی‌کنم فاصله چندانی را از متقدمین غربی این فن داشته باشیم. اگر موهبت دیگری بود حتما باید به شکرانه‌اش دعا برجانش می‌کردیم یا اگر فوت کرده بود آرزوی باریدن نور به قبرش را می داشتیم. من نمی دانم مبدع این فن چه کسی بود ولی هر که بود شاید بتوان گفت بزرگترین خدمت در دنیای مجازی را انجام داده است.
بیایید با ذهن اقتصادی به این پدیده بنگریم. من و یا هر وبلاگ نویس دیگری در روز یا هفته چند ساعت وقت می‌گذاریم تا مطلبی را تایپ و آماده انتشار در وبلاگ بکنیم. بر این زمان‌ها اضافه کنید نیاز به خواندن دیگر وبلاگ‌ها، نظر دادن در وبلاگ‌ها. می دانید که صرف چنین وقتی هم مستلزم پرداخت هزینه از جیب است و هم این که برنامه ریزی زمانی می‌خواهد. اکنون در مقابل این سرمایه‌گذاری چه سودی برده‌ایم؟
خودم را می‌گویم. جدای از دوران سرگردانی در وب و اسباب کشی‌های چندین و چند‌باره، حالا که مستقر شدم و مداوم یک سالی است که می‌نویسم، وقتی به گذشته ام نگاه می‌کنم از این روند خشنود می شوم. دید بهتر و گسترده یافتن، لمس کردن جهان و دستیابی به اطلاعات و آگاهی‌ها به دور از امپراتوری‌های رسانه ای چه در داخل و چه در خارج از کشور و از همه مهمتر دموکرات‌تر شدن از جمله مزایای این سرمایه‌گذاری است.
وبلاگ می‌نویسم، پس هستم.
اعتماد به نفس بهترین دستاورد وبلاگ‌نویسی برای من بوده است. اگر در نوشتن تکلف و حجب و حیای نا‌مربوط کنار گذاشته شود، حتما تاثیر خود را در رفتار آدمی می‌گذارد. حتما می‌دانید که اثر انگشت هر انسان منحصر به اوست . این خاصیت در عنبیه چشم هم وجود دارد. اما به نظر من در وبلاگ‌ها هم این خاصین تکرار شده. وبلاگ هر نفر منحصر به او و انعکاس اوست. ما به دورانی خواهیم رسید که حیات تنها محصور در دنیای خاکی نخواهد بود بلکه حیات در عرصه مجازی به موازات دنیای حقیقی پیش خواهد رفت و شهروند بودن و شبکه وند بودن ملازم هم خواهند شد.
سامرست موآم می گوید:"برای نوشتن سه قانون هست. بدبختانه کسی نمی‌داند این سه قانون چیست." وبلاگ نویسی هم قانون خاص خودش را دارد. قانونش بی‌قانونی است. شاید بی‌نظمی و بی‌مبالاتی باشد، اما مهم این است که وبلاگ جز فردیت و ملک خصوصی شبکه‌وند است. من در وبلاگ نویسی آزادم. این آزادی مرزش آزادی دیگران است و عدالت. عدالت نیست اگر آزادی من اسارت دیگری را به همراه داشته باشد.
کسی منکر آفات و آسیب‌های دامنگیر سایبر اسپیس نیست اما مهم آن است که برایند و یا همان جمع جبری نیکی‌ها و بدی‌هایش میل به سمت مثبت داشته باشد.

| هادی | 4:20 PM |

|




:لینک دوستان:


.:: تیتر آخرین اخبار ::.