کـومـه [code:1]
[/code:1] [code:1][/code:1]

کـومـه

<وب نویسه هایی از فرهنگ, سیاست و اجتماع>

خانه    | پست خونه   |   | XML    |



ایران+پرتغال

شاید عده‌ای امروز انتظار پیروزی تیم فوتبال ایران بر پرتغال را داشتند. به قول
معروف روی کاغذ برد پرتغال مسلم بود اما نمی‌شود روی این‌طور محاسبات زیاد
حساب کرد. نمی‌خواهم ژست ناصحانه و آگاهانه از این پیروزی بگیرم و به آن شیخی
که از کرامتش اعتراف به شیرین بودن شیره پس از خوردن‌اش است، بمانم. من هم
مثل همه ایرانی‌ها آرزوی موفقیت تیم فوتبال را دارم حتی مقابل برزیل. اما افزایش
توقع مردم توسط رسانه‌ها این توهم را دامن می‌زند که ما توانایی گرفتن تساوی و یا
حتی برد در برابر پرتغال را داریم. از تیمی مانند ایران که هنوز در دام سالاری های
مختلف است چه انتظاری می‌توان داشت؟ تیمی که نه سرمربی هم‌کف خود دارد، نه
بازی‌های تدارکاتی خوبی برگزار کرد، نه بدن‌سازی و تمرین و مسائل پشت
پرده‌دیگری که کم‌کم فاش خواهند شد.
از نظر من در بازی امروز ایران-پرتغال، در تیم ایران حسین کعبی بهترین بازیکن
تیم بود. دوندگی و جنگندگی مثال زدنی چشمگیری داشت که تحت تاثیر نام‌های بزرگ
مقابل‌اش قرار نگرفت و هم‌چنین قد و بالای بزرگ حریفان. سمت راست ایران با
حضور مهدوی‌کیا و به ویژه کعبی بسیار عالی توانست جلوی کریستیانو رونالدو و
فیگو را بگیرد. بامزه‌تر این‌که کعبی با کف‌پایش یک یادگاری هم روی صورت فیگو
گذاشت. خیلی جالب بود صحنه‌ آهسته برخورد فیگو و کعبی. انگار کعبی در هوا
پرواز می‌کرد با آن جثه ریزش. جسارت کعبی جالب بود. یک چیز دیگر هم جسارت
عادل فردوسی پور است. در بازی با مکزیک از تعویض نکردن دایی انتقاد کرد و این
بازی هم در پایان هم از جام‌جهانی خداحافظی کرد و هم از برانکو.
بازی تمام شد و به قول گزارشگران تلویزیونی، این منابع سرشار امید، بر تجربه
بازیکنان ما افزوده شد. بازی آخرع برای ما تشریفاتی و برای آنگولا حیاتی است.
آنگولایی که اولین حضورش در جام جهانی بسیار شایسته بود. امیدوارم که....نه. دیگر امیدوار هم نیستم.

تصاویری از بازی
تصاویری از اختلاط ورزش و سیاست به همراه تاسف

| هادی | 11:42 PM |

|




:لینک دوستان:


.:: تیتر آخرین اخبار ::.