کـومـه

<وب نویسه هایی از فرهنگ, سیاست و اجتماع>

خانه | پست خونه | | XML |

ماه نامه جامعه نو

در یکی از روزها که روزنامه شرق را می خواندم در صفحه اول با تبلیغ ماه نامه ای به نام جامعه نو برخوردم.نمی دانم علاقه من به نشریات دوره ای غیر از روزنامه از کجا شروع می شد ولی اولین نشریه تئوریک و سیاسی که می خواندم ماهنامه آفتاب بود که البته توقیف شد.ماه نامه های دیگری هم بودند مانند چشم انداز ایران که لطف الله میثمی آن را منتشر می کند،نشریه نامه ،نشریه آئین ، ماه نامه گزارش و چند نشریه دیگر .مطالب ماهنامه ها نسبت به نوشته های روزنامه ها متندگار ترند و تحلیلی عمقی و مو شکافانه تر نسبت به وقایع دارند و حتی می توانند با خیالی آسوده یک موضوع واحد را از زوایای مختلف و با قلم های متفاوت مطرح کنند. جامعه نو را بعد از تبلیغات تقریبا گسترده ای که در شرق داشت و البته نام نویسندگانی که در آن قلم می زدند به سمت خود جذبم کرد و منتظر ماندم تا به شهر ما برسد اما دریغ که حدود دو ماه بعد رسید.اکنون هم این سطور را می نویسم تا برداشت خودم از این نشریه نوپا را مطرح کنم.
ماه نامه جامعه نو که صاحب امتیاز و مدیر مسئول آن فاطمه کمالی احمد سرایی است ، چند سال قبل هم منتشر می شد و بعد از مدتی دیگر چاپ نشد.این بار با ترکیبی جدید پا به عرصه مطبوعات کشور نهاد.کمالی احمد سرایی همسر عماد الدین باقی است که در دوران طلایی مطبوعات ایران و عرصه روزنامه نگاری هم پای دیگر روزنامه نگاران به تقویت پایه های یکی از ارکان دموکراسی پرداختند و تا جایی پیش رفت که حتی حضورش در روزنامه جمهوریت باعث به بن بست رسیدن این روزنامه شد.فاطمه صاحب یک موسسه انتشاراتی به نام انتشارات سرایی هم هست که ناشر کتاب های همسرش و بعضی از کتاب های آیت الله منتظری است و کتاب های دامادش محمد قوچانی را نیز منتشر می کند.اکنون در تار های یک مجموعه با روابط خانوادگی افتادیم.محمد قوچانی ،عماد باقی و فاطمه کمالی . روزنامه شرق ،ماه نامه جامعه نو و انتشارات سرایی مجموعه خوبی را تشکیل می دهند.شاید به همین خاطر باشد که بیشتر نویسندگان ماه نامه جامعه نو در شرق قلم می زنند و به همین خاطر با نثرشان آشنا هستیم.نویسندگانی مانند عماد باقی ،محمد قوچانی،حسن یوسفی اشکوری،حمیدرضا ابک،مهدی یزدانی خرم،دکتر حسین دهشیار،احمد قابل،مقصود فراستخواه و نوشته هایی از دیگران. حتی در صفحه بندی و پالایش تصاویر از آرش سلیمیان و بهنام موذن استفاده شده که این هردو در روزنامه شرق هم همین کار را انجام می دهند.شاید به همین علت باشد که در صفحه بندی جامعه نو مانند روزنامه شرق از خطئط مستقیم مشکی رنگ برای جدا سازی بین مطالب استفاده شده و استفاده مشابعه از میان تیتر هایی که درون متن قرار می گیرند. .تبلیغات داخل جلد نشریه یکی روزنامه شرق و دیگری انتشارات سرایی است.
این نشریه مطالب خود را به چهار بخش تقسیم کرده است.
1-اندیشه های تازه که به تفکرات جدید در عرصه های سیاسی،اجتماعی،اقتصادی،هنری و فقهی می پردازد.
2-موضوع ماه: در این بخش هر ماه یک موضوع مورد بحث قرار می گیرد که این شماره به سکولاریسم گذشته است.مطالب این بخش توسط باقی،قابل ،یوسفی اشکوری،فراست خواه ،مهدی غنی ،محمد قوچانی و نویسندگان دیگر نوشته شده است.
3-کتابخانه:شاید یکی از بخش های بدیع در مطبوعات ایران باشد.قسمتی که در آن به کتاب های در دست چاپ و یا ترجمه نشده می پردازد و بخش هایی از آن ها را منتشر می کند. این بخش به معرفی رمان زبیبه و پادشاه نوشته صدام حسین،فلسفه رنسانس ترجمه سعید حنایی کاشانی،خاطرات کلینتون و نوشته در باب کتاب اشبح مارکس نوشته ژاک دریدا می پردازد.
3-آخرین بخش هم ادب و هنر است که از بخش های ادبی در مورد استاد فروزانفر،سینمایی ،نقد ادبی و بخشی از رمان تماما مخصوص نوشته عباس معروفی تشکیل شده است.
جامعه نو در شناسنامه خود نامی از سردبیر نبرده است و فقط رضا خجسته رحیمی را به عنوان مدیر اجرایی معرفی کرده است در حالی که در صفحه بعد یادداشت سردبیر به چشم می خورد.پس سردبیر تا اطلاع ثانوی در سایه است هر چند گفته می شود عمادالدین باقی عهده دار این مسئولیت است.
یکی از نکات جالب تمام رنگی بودن این ماهنامه و قیمت ارزان آن است.مجله ای هشتاد و چهار صفحه ای تمام رنگی به قیمت پانصد تومان.در حالیکه نشریاتی با کیفیتی پایین تر و با قیمتی بیشتر عرضه می شوند.در شناسنامه این مجله تنها آدرس و شماره تماس ذکر شده است و متاسفانه دارای هیچ آدرس پست الکترونیک و یا وب سایت نمی باشد.
در مجموع اگر شرق صحافی شده می خواهید جامعه نو را بخرید و اگر هم نمی خواهید باز هم بخرید چون مطالب آموزنده ای دارد و ضرر نمی کنید.شاید نویسندگان شرقی در فضای جامعه نو بتوانند از محدودیت های شرق رها شوند و کمی جسارت از خود نشان دهند از جنس همانی که در یادداشت سردبیر کمی به چشم می خورد.

| هادی | 11:01 AM |