کـومـه

<وب نویسه هایی از فرهنگ, سیاست و اجتماع>

خانه | پست خونه | | XML |

صدام میآد؟؟؟

یک .. دو ... سه.. صدا میرسه؟؟؟
سلام
صدای من رو از پشت خروارها تست های زده نزده, تست های جواب معلوم, جزوه ها و غذاهای نیم خورده می شنوید. هنوز زنده ام و به زندگی ابتدایی و تک سلولی خودم ادامه می دهم. این نیز بگذرد.
دمی هم با "دریای تهی" رهی معیری باشیم.

در جام فلک باده بی دردسری نیست
تا ما به تمنا, لب خاموش گشائیم
در دامن این بحر, فروزان گهری نیست
چون موج به امید که آغوش گشائیم

| هادی | 6:49 PM |

دنیای مجازی مجازی

دوری از مظاهر تمدن امروزین، یعنی همین شبکه درهم‌تنیده و پیچیده اطلاع رسانی، روزنامه‌های رنگارنگ و دنیای sms‌ها و در نهایت اینترنت، هم مزایایی دارد و هم معایبی. مدحش را زیاد می‌توان شنید، من اما قصدم پرداختن به نیمه خالی لیوان نیست. ولی اشارتی کوتاه می‌کنم. می‌گویند: " no news is good news " بی‌خبری، خوش‌ترین خبر است. البته پر بیراه هم نگفته‌اند. امروزه چنان اخبار و تحلیل‌های گوناگون که تشخیص صدق و کذب بودنش هم مشکل است توسط همان غول‌های رسانه‌ای بر سر شهروندان جهان آوار می‌شوند که تا به خود بجنبند و موقعیتشان را درک کنند دیگری می‌آید پشت سرش. رسانه‌هایی که فارغ از بومی یا جهانی بودنش، معتقد به دانستن حق مردم است، می‌باشند اما بعد از ترجیح منافع حامیان و صاحبان قدرت. رسانه‌هایی که قدرت، امروز در دستان آنان و حامیان مالی آنان می‌چرخد. پس خوشا به سعادت کسی که در بی‌خبری باشد.
موقعیت من چند ماهی است که همان بی‌خبری نسبی و گاه به گاه است. اما در این مدت چیز تازه‌ای را تجربه کردم. رویا پردازی بخشی از وجود آدمی است و انسان چیزهایی را که دارد و ندارد، در رویا می‌بیند. این مدت که از وبلاگ نویسی مداوم دور بودم، حالتی به من دست داد. مانند این‌که در ذهنم یک صفحه وبلاگ ایجاد شده بود و هر از گاهی، شاید روزی چند بار، فراخور آن‌که با موضوع مناسبی برخورد کنم، یک پست می‌نوشتم و منتشر می‌کردم. یعنی یک کومه مجازی در ذهنم داشتم که با آن سر می‌کردم. چه شد. دنیای مجازی یک شعبه مجازی در ذهنم زد. مجاز در مجاز. علتش را نمی‌دانم شاید نوعی اعتیاد روانی باشد. اگر شما هم چیزی در این مورد می‌دانید یا تجربه‌های مشابهی دارید، من را بی نصیب نگذارید.

| هادی | 11:34 PM |