کـومـه

دیشب منزل یکی از دوستان خانوادگی مهمان بودیم.البته به همراه پدر و مادر.قسمت این بود که فرزند آنان که همسن من هم بود منزل نباشد و من از مصاحبت با شش مرد دیگر که همگی حداقل بیست سال از من بزرگتر بودند.استفاده ببرم.به نوعی توفیق اجباری.البته بیشتر شنونده بودم.کمی دقت در صحبت های آنان و دغدغه هاشان چیزی جز فاصله و شکاف اجتماعی ، فرهنگی و تاریخی حکایت نمی کرد.در واقع همه آنها همان جوانان دیروز بودند که انقلاب کردند و بعد از آن برای دفاع از انقلابشان به جبهه رفتند.البته همه آنه معلم هم بوده اند.کسانی که عجز در برقراری دیالوگ با شاگردان دیروزشان آنان را به سوی مونولوگ کشانده است.وقتی سر سفره شام نشستیم مانند عادت همیشگی شان قیاسی بین جوانان امروز و جوانی خودشان را شروع کردند.همیشه ما یعنی جوانان امروز را ملقب به جوانان روغن نباتی می کنند.(البته نه این بار)نمی دانم شاید در دوران جوانی خودشان هم با آنان همین می کردند که امروز با ما می کنند.بگذریم.آقای ..... وقت صرف شام به من گفت فلانی غذا بخور. ما زمانی که جوان بودیم چنین و چنان می کردیم. ما تونستیم یک حکومت رو سرنگون کنیم . ما انقلاب کردیم .ولی جوانهای امروز ...........صحبت کوتاهی در گرفت
بله جوانان دیروز به اقتضای جوانیشان انقلاب کردند بعد از انقلاب هم میدان جنگ عرصه خوبی برای جوانی کردن بود.جاهایی که توانستند انرژی جوانی خودشان را تخلیه کنند.که البته در این میان بسیار جوانی و خامی هم کردند. اشتباهاتی که به خاطر در هم آمیختن بی تجربگی جوانی و شور انقلابی هزینه های زیادی را متحمل جامعه کرد که هنوز هم تاوان آن داده می شود.حالا همین شباب دیروزین امروز باید با دستانی لرزان مسئولیت را به دست پروردگان خود بسپارند .این امری جبری و خارج از ید اختیار انسان است.نگاهی به میانگین سنی مسئولین امروز به روشنی نشان از تغییر وسیع قریب در عرصه مدیریتی مملکت دارد. در واقع این که مدیران فردا که در دوران نوجوانی به آنان آینده سازان فردای ایران اسلامی می گفتند تا چه اندازه با کفایت هستند.آیا باورها و اعتقادات آنان با پدرانشان در یک مسیر است.نسلی که امروز از آن به نسل سوم یاد می شود چه اشتراک و چه تفاوتی با نسل های گذشته دارند.جوانان دیروز اگر توانستند جامعه ای را متحول کنند نتوانستند مسئولیت انتقال باورها و معتقدات خود را به امروزیان انجام دهند.اشکال از باورهاست یا از شما و روش هایتان؟بی دلیل به گذشته ای که ما ندیدیم تفاخر نورزید که ما کارنامه امروز شما را می بینیم.شاید اگر ماهم در آن زمان بودیم بهتر و کارآمد تر از شما عمل می کردیم.اگر از آزمون دیروز سربلند بیرون آمدید از آزمون امروز که بسی خطیر تر و پر خطر تر است چه کسب کرده اید
جمله ای از دکتر شریعتی به عاریت می گیرم : پدر و مادر شما مقصرید
اکنون روی صحبتم با هم نسلان خودم است.بیایید کمی بیشتر به این مسئله فکر کنیم.اگر دیگران مسئولیت خود را درست انجام ندادند ما هم باید همان راه ناثواب را در پیش بگیریم؟تاچه حد از حقوق خود دفاع کرده ایم اصلا به حقوق خودمان آشنا هستیم تا بخواهیم از ان دفاع کنیم.چه مقدار روحیه اعتراض و مطالبه حق در ما وجود دارد. بارها حقوق قانونی مان را از ماسلب کرده اند و ما دم برنیاورده ایم.حتما برای همه شما چنین موقعیتی در دانشگاه مدرسه خیابان و جاهای زیاد دیگری پیش امده است.همه منتظریم یک نفر جلو بیفتد ودیگران هم پشت سر او.تبعیت از هیچ.اگر همان نفر پیش قدم شد به این فکر می افتیم که دیگران هستند چه حاجت به حضور من. چنین است که یک نفر قربانی می شود تادیگران عبرت بگیرند. منتظر قهرمانی هستیم تا از پشت ابرها بیاید و حقمان را تقدیممان کند.این را هم زیاد شنیده ایم که وای به حال ملتی که نیاز به قهرمان دارد.چه بسا در این انتظار جوانی خود را از دست دهیم
دوستان ما هم مقصریم

کـومـه

جوانان دیروز و امروز